Wat een rollercoasterweek...
vorige week schreef ik nog dat ik in de running was voor een job, op 100 meter van mijn deur. Vrijdag 18 maart had ik een 2de gesprek. Ik ging met een goed gevoel naar huis, maar durfde er nog niet teveel aan denken... Want ja, de ontgoocheling achteraf kan groot zijn. Anderzijds zat ik met veel twijfel: 'is het niet te vroeg?' Maar goed, ik moest er nog niet over nadenken, ik zou pas aan het einde van de week erop bericht krijgen.
Maandag kreeg ik telefoon. 'Of ik woensdag nog eens op gesprek kon komen, een derde ronde.'
Er was mij niet verteld over een derde rond. Dat kon alleen maar een goed teken zijn.
Het ging over de doelgroep waarmee ik zou moeten werken. Nog wat extra vragen.
Dus ik woensdag op derde gesprek. Het laatste, zo zou een half uur later blijken. Want... IK HEB DE JOB !!
Wooow... Dat was even schrikken zeg. Maar eigenlijk gaf het me wel een goed gevoel. Een enorme energieboost stroomde door mijn lichaam. Ik had de job !! Ze lieten me nog even komen omdat ze me op een andere plaats wilden zetten dan initieel aangekondigd. Ze wilden weten of ik dat ok vond en of ik zicht had op die doelgroep. Dat bleek raak te zijn, want een half uur later kreeg ik de boodschap dat ze me graag in dienst zouden nemen...
Ik ben blij, ik ben heel blij... Ik had niet durven dromen dat ik op zo'n korte termijn ander werk zou vinden. Van bij de eerste sollicitatie. Ik denk dat nog weinig mensen op zo korte termijn (ander) werk vinden. Niet te geloven.
Daags erop begint het wat te dagen: IK - HEB - ANDER - WERK !!!
En dan gaat het motortje draaien... Amai, weg uit Gent waar ik 10 jaar voor eenzelfde organisatie gewerkt heb, waar het zo vertrouwd is, ik ga mijn vrienden uit Gent nu nog minder zien, want ik zal niet meer kunnen gaan lunchen met hen, zie ik dat wel allemaal zitten, die verandering? Aaaarrrggggg...
En aan de andere kant: werken, dicht tegen huis, geen verplaatstijd meer, je niet door guur weer moeten begeven (100 meter is echt verwaarloosbaar), een job die je eigenlijk wel ziet zitten, de kans om een netwerk op te bouwen in de stad waar je woont. Handig voor het geval we een kindje krijgen om zonder al te veel stress de ochtend door te komen. Weg van het werk waar ik echt weg wou,... Eigenlijk is het alleen maar positief...
En te vroeg? Misschien wel... Maar voor hetzelfde geld is het precies goed, haar ik er enorm veel voldoening uit en kan ik weer vol goede moed verder. En ik heb tijd om er een opleiding bij te doen, aangezien ik me dagelijks anderhalf uur verplaatsingstijd uitspaar.
De komende 2 weken ben ik nog thuis. De tijd om mijn papieren in orde te brengen op mijn vorige job. Het einde van mijn ziekteverlof. 2 weken om me geen zorgen te maken over wat er op mijn pad zou komen en echt uit te rusten... Want de voorbije weken ben ik daar toch dagelijks mee bezig geweest... Dat valt nu weg. Hopelijk kan ik voldoende uitrusten om vol nieuwe energie aan een nieuwe uitdaging te beginnen.
Het is raar, maar op 1 januari zei ik tegen mezelf: '2016, het jaar van grote veranderingen..'
Ik vraag me af wat er in 2016 nog op mijn pad mag komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten