Over exact 18 dagen word jij 1 jaar... 1 jaar pakketje liefde...
Ik had er altijd van gedroomd, maar ik had nooit durven dromen dat ik ooit écht mama zou worden. En zie nu... Het klinkt cliché, maar het is écht écht waar: samen met je papa, ben jij het beste wat me ooit is overkomen !!
Eigenlijk verdien jij een medaille omdat je het nog niet bent afgebold na 1 jaar met 2 gekkerds zoals wij.
Wij hebben voor jou gekozen en jij hebt overduidelijk ook voor ons gekozen.
Dat mag ik elke dag opnieuw ervaren wanneer je blij wordt wanneer je ons ziet. Ik kan niet zeggen dat je blijer wordt wanneer je mij ziet, dan wanneer je je papa ziet. Ik vind dat ook helemaal niet erg. Mama en papa mogen even graag gezien worden...
Het gevoel is wederzijds. Wij worden ook heel blij wanneer we jouw lief snoetje zien...
Elke dag opnieuw zeg ik je dat ik jou graag zie. Wat ons is overkomen, is geen evidentie en tot nu toe slaag ik erin dat gevoel elke dag opnieuw te beleven en die gedachte te bewaren...
Wanneer jij ontwaakt is dat nooit al huilend. Je maakt ons wakker (als we dan al niet voor jou wakker zijn, meestal wel eigenlijk) met je lief, zacht gefrazel. Er zit intonatie in. Je vertelt verhalen alsof je leven ervan afhangt. En je weet precies te omschrijven wat je wil zeggen. Alleen: we verstaan er nog geen jota van. Maar stiekem doe ik alsof dat wel zo is en dan ga je maar door en door en door. Je vindt het heerlijk als we naar je luisteren.
Zelfs vanuit de fietskar hebben we heerlijke conversaties. Jij vertelt en ik zeg: ' is het waar? Is dat écht waar?' En zo ben ik ervan overtuigd dat je mij jouw ervaring in de crèche vertelt of jouw dromen...
Sinds mijn vorige brief is er heel wat veranderd in jouw kunnen. Je zit, je sluipt, je kruipt en sinds kort probeer je je overal aan op te trekken. Enkele dagen geleden zette ik je op jouw beentjes en hop, daar stond je. Wel nog heel erg ondersteund door mij, maar daar dien ik voor. Jou ondersteunen en helpen om die eerste pasjes te zetten...
Het duurt nu vast niet lang meer alvorens je achter me aan holt...
Iedereen waarschuwt me, want ja, dan heb je helemaal geen rust meer.
Maar ik? Ik ben vooral nieuwsgierig naar het plezier dat je daar zal uithalen. Ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat je naar me toe komt gehold en in mijn armen vliegt... Dat doe je nu ook al kruipend, maar al lopend zal dit toch nog net iets anders zijn...
Je wordt groot, kleine meid...
Gisteren nog bekeek ik enkele filmpjes die ik maakte van toen je nog maar enkele weken oud was. In je park, toen al op ontdekkingstocht uit. Al was het maar dat je geïntrigeerd lag te kijken naar het muziekmobieltje boven je hoofd. En dan een filmpje hoe je leerde rollen. Ook de foto's van een pasgeboren Romytje bekijk ik met plezier opnieuw en opnieuw.
Soms heb ik heimwee naar die fase. Ik ben veel te nieuwsgierig naar hoe jij zal opgroeien. Maar ik kan je wel vertellen dat ik tot nog toe elke dag genoten heb van jou. Wie je als kleine baby was en hoe je nu tot een vrolijke peuter aan het uitgroeien bent.
Zelf worstel ik momenteel met de invulling van mijn eigen leven, los van jou of jouw papa. Ik zoek nieuwe uitdagingen en lijk het maar niet te vinden. Daarom neem ik binnenkort wat vakantie op. Tijd voor mezelf. Terwijl jij je dagelijkse routine mag behouden en je mag amuseren in de crèche.
Ik voel mij daar niet schuldig over. Ik voel mij daardoor géén slechte mama. Integendeel: 'Happy mommy = happy baby'.
Ik ga op zoek naar waar ik nog met mijn leven naartoe wil. Nieuwe uitdagingen zoeken.
Maar één ding beloof ik je, kleintje: jij komt op de eerste plaats. Ik heb voor jou gekozen en mijn keuzes zullen jou altijd op de eerste plaats zetten !!
Nog 18 keer slapen, lieverd en dan mag jij 1 kaarsje uitblazen.
Dikke zoen,
mama... x
