Schrijven als ultieme meditatie.

Als ik je vandaag vraag wat er bij je opkomt wanneer je denkt aan 'meditatie'; welke woorden zouden het zijn?

Is het stilzitten? Je ogen sluiten? Loslaten? In trance gaan? Zweverig gedoe? Boeddhisten? Of misschien tijdsverspilling? Zever? Tot niets leidend? Het kan allemaal. Misschien komen er nog andere gedachten bij je op. 

Een ding is zeker: 'wat meditatie voor jou betekent, hoeft het niet voor mij te zijn'. 

Dit weekend heb ik ontdekt dat er een andere activiteit is dat voor mij het meditatieve gevoel opwekt. En daar ben ik nu mee bezig: 'schrijven'. 

Zoals jullie weten ben ik vorige week, voor het eerst in lange tijd, opnieuw beginnen schrijven. Ik neem jullie mee in mijn burn-outverhaal en de weg naar mijn top. Die weg is hobbelig en herbergt momenteel nog veel geheimen voor mij. Dag na dag ontdek ik niet dingen. Nieuwe methodes om de weg te beklimmen, maar ook nieuwe inzichten. Zoals dit weekend. 

Donderdag maakte ik voor het eerst gebruik van mijn fantastisch, nieuwe leeshoekje. Ik kon me in alle rust heerlijk verdiepen in mijn Flow. Als ik aan het tempo waarop ik nu lees, verder lees, kan ik me misschien opnieuw een abonnement veroorloven. 

Enfin, ik kwam een artikel tegen over het het boek: 'the artist's way' van Julia Cameron. Het kwam me heel vaag voor. En plots wist ik het weer. Een vriendin had het me een tijd geleden eens cadeau gedaan omdat ze dacht dat het méér mijn ding zou zijn. Dankbaar nam ik het aan. Maar toen het maanden later nog onaangeroerd op de boekenplank stond, heb ik het Marie kondo's gewijs opgeruimd. Dom, maar ok, de bib heeft vast nog een exemplaar. 

De essentie ervan heb ik wel gelezen in het artikel en beetgenomen. Het gaat er eigenlijk om dat we de kunstenaar in onszelf naar boven kunnen halen door, wat Julia de 'morning pages' noemt te gaan toepassen. Meer ingevingen, meer creativiteit,... Ja, daar ben ik toch wel al eventjes naar op zoek. Ze raadt haar lezers aan om elke ochtend drie kwartier vroeger op te staan en 3 pagina's vol te schrijven. Wat je neerschrijft heeft geen enkel belang. Al schrijf je dat je niet weet waarover je met schrijven. Belangrijk is dat je in één keer doorschrijft en er alles uitschrijft wat in je opkomt. 

Zaterdag besloot ik dat het een goede dag was om hiermee te beginnen. Ik heb altijd een zwak gehad voor handgeschreven zaken. En voor mooie schriftjes. Het was dan ook helemaal geen kunst om er eentje uit mijn overgrootmoeders kast te toveren. Eentje met het perfect opschrift: 'you are golden'. De Hema heeft nu eenmaal mooie schriftjes. Ik nam een bic en begon te schrijven. 

Het verbaasde me helemaal niet dat dat ik moeiteloos 3 bladzijden per dag kan schrijven. Mijn hoofd zit zo stampvol aan gedachten, ideeën, dromen, projecten,... dat ik nu eindelijk de tijd kan nemen om alles op een rijtje te krijgen door het eruit te schrijven. Niet dat ik dit nog niet eerder bedacht heb; maar eigen-tijd zoals morning pages schrijven, houden bij mij vaak niet lang stand omdat ik er op de lange duur het nut niet meer van inzie. Of omdat ik op een gegeven moment overtuigd ben dat ik het nu wel geleerd heb. Net zoals die keren dat ik een dankbaarheidsdagboek bijhield. Na enkele weken stopte het gewoon, nam ik er geen tijd meer voor en verdween de positieve vibe errond weer net zo snel dan dat het gekomen was. 

Wat maakt het nu zo anders? Misschien omdat ik ontdek dat het méér is dan alleen maar schrijven. Het is MIJN moment. Mijn eigen-tijd. Het geeft me rust en energie. Het is een activiteit waar niemand me kan bij helpen, het doet me aarden (ook al kan ik niet met mijn voeten aan de grond als ik op mijn stoel zit), het brengt me in het hier en nu. Maar het helpt me eveneens bij het creëren van mijn 'mindmovie'. 

Door de morning pages hoop ik mijn dromen scherp te krijgen. Ik hoop hiermee stapjes te nemen om mijn toekomst te maken. Het leven dat ik voor ogen heb. Ik hoop, zoals Julia het omschrijft, om mezelf te inspireren, om mijn creativiteit opnieuw aan te scherpen en om het kunstenaarschap opnieuw op te nemen. Dus dank je Julia. Als ik je boek ooit nog eens in handen krijg, laat ik het beslist niet schieten. Het was wellicht niet het juiste moment. En wie weet heb ik het niet écht weggedaan, maar slingert het nog ergens rond in een doos wachtend om naar de kringwinkel gebracht te worden. 

Schrijven werkt eveneens heel therapeutisch voor mij. Geen wonder dat ik net nu de liefde voor lezen en schrijven terug vind. Hoeveel schriftjes heb ik al niet volgeschreven in mijn leven? Gaande van dagboeken vol miserie (tienerperikelen), over gedichten (want daarin kan ik mijn gevoelens het best uiten), over dankbaarheid dagboekjes waarin ik elke dag een bladzijde neerpende om mijn dankbaarheid van de dag te uiten.

Tot zover mijn herinneringen reiken, ben ik altijd bezig geweest met lezen en schrijven. Het is een passie dat ik van kleins af aan al bezit. Het komt en het gaat, afhankelijk van hoe ik me voel. Als ik me slecht voel dan biedt het me veel steun en troost. Maar het verdwijnt evenzeer in periodes waarin ik denk de wereld de baas te kunnen. 

Het is fijn te ontdekken dat mijn 4-jarige dochter deze passie met me deelt. En met mijn lief want hij leest én schrijft ook graag. Ze start in september in de 3de kleuterklas. Maar, ze kan niet wachten tot ze naar het eerste leerjaar mag om te leren lezen en schrijven. 

Jaren geleden vertelde iemand me dat ik ‘genezende krachten in mijn handen heb’. Toen ik mijn energetische massageopleiding achter de rug had, dacht ik dat ze dit bedoelde. Wellicht zal het deels ook kloppen. Wanneer ik massages geef stroomt de energie door mijn lijf. Vaak moet ik tussendoor mijn handen afschudden omdat ze té warm worden door de vele energie die vrijkomt en doorgegeven wordt. Daarom doopte ik mijn massagepraktijk in wording: ‘Silent healing – When hands share energy’.

Maar sedert dit weekend begin ik te geloven dat er tijdens het schrijven ook genezende krachten vrij komen.  De helende werking die uitgaat van de juiste woorden is zo krachtig. Het lezen van boeken en artikels van andermans hand werkt vaak erg helend voor mij. En uit de reacties, die ik krijg over mijn blogstukken, leid ik af dat mijn woorden eveneens inspirerend werken voor anderen. Op termijn misschien ook helend?

Misschien schrijf ik me wel een weg naar de top van mijn berg, dankzij de 'morning pages'.  

Maar het schrijven is slechts een middel om mijn hogere doel te bereiken. Het stelt mijn weg scherp. Waar wil ik heen? Wat wil ik bereiken. Dat wist ik vorige week nog niet, toen ik daar aan de voet van mijn berg stond. 

Het is, alweer, een klein stukje tekst uit Flow dat me doet inzien wat mijn werkelijke doel is en waar ik dus wil geraken om mijn burn-out van me af te kunnen schudden. Ik moet op zoek naar de kern van mijn probleem. Ik denk dat ik het gevonden heb. Alleen weet ik dus momenteel nog niet wat ik moet ondernemen om mijn gedachten hierrond vorm te geven. 

Nieuwsgierig? Op mijn Instagram account 'massagepraktijk_silenthealing' heb ik er deze voormiddag een post over gemaakt. 

In de loop der weken wil ik het graag hier verder uitdiepen.