Working mom

 
Bijna 2 weken ondertussen bevind ik mij in de wereld van de ‘working moms’.

Een geheime genootschap van vrouwen die elkaar begrijpend aankijken wanneer ze hun kinderen naar de crèche of school brengen.

Zo van: ‘wij weten wel wat we deze ochtend al allemaal gedaan hebben om hier nu te staan. En wij weten wel dat we vanavond niet voor 21u op ons gat zullen kunnen zitten…’

Ja, zo…

Maar eerlijk: voorlopig loopt het allemaal op wieltjes ten huize WAU…

De mama heeft ontdekt dat ze toch nog ergens een talentje zitten heeft om chaos om te zetten in structuur.

De dochter werkt flink mee.

En ook de papa doet zijn best om zijn steentje bij te dragen in het ochtend en avondritueel.

Stress heb ik de voorbije 2 weken absoluut nog niet gehad. Misschien komt dat omdat ik de voorbije maanden heb geleerd om minder naar perfectie te streven.

Doordat ik van nature een grote chaoot ben, heb ik meer nood aan perfectie nastreven. Ik wil altijd de perfecte gastvrouw zijn, alles moet altijd tip top in orde zijn,…

Sinds ik mama geworden ben, besef ik dat dit absoluut niet meer aan de orde kan zijn en besef ik ook dat dit niet het belangrijkste is.

Belangrijker is tijd met je geliefden doorbrengen en het gezellig hebben samen. En als je altijd maar in de weer bent om alles zo perfect mogelijk te doen, verlies je veel tijd. En dat ben ik geleerd…

Daardoor heb ik geleerd om meer ‘foert’ te zeggen.

En die ‘foert’ zorgt er meteen ook voor dat ik momenteel in min uren sta op het werk.

Waar ik vroeger altijd massa’s overuren had, heb ik nu een tekort.

Maar ook daar leer ik ‘foert’ in zeggen.

Ik blijf mijn werk heel secure doen en zal er altijd voor zorgen dat alles in orde is. Maar ik lig er niet wakker van dat ik op bepaalde momenten in min zal gaan. Als dat betekent dat ik mijn dochter eerder kan ophalen in de crèche.

Ik haal die uren in op dagen dat mijn lief telewerkt of mijn schoonmoeder komt babysitten. Dan kan ik vertrekken wanneer ik wil en thuiskomen wanneer ik wil.

Overuren zal ik niet meer opbouwen, maar dat vind ik niet belangrijk. Dat zal ook meer levenskwaliteit bieden, want het leven draait niet om werken alleen. Zolang je je werkt maar goed blijft doen tijdens de werkuren, zie ik geen probleem.

Mijn gezin gaat voor…

Ik hoorde vroeger heel vaak van vriendinnen-mama’s dat ze ’s avonds pas laat me-time hebben. Ewel, dat is dus gewoon helemaal waar.

En toch geniet ik van alles wat ik doe.

Ik kom thuis en geniet van een momentje met mijn kleintje. Ze drinkt haar flesje en speelt nog wat op haar matje. Tussen het koken door, wanneer Wim nog niet thuis zou zijn, speel ik vaak wat mee omdat ze tegen 19u30 meestal gaat slapen.

Wanneer ze in haar bedje ligt begint het opruimen en zet ik alles klaar voor de ochtendrush.

Dikwijls is het 21u tegen dat ik klaar ben. Maar eigenlijk stoort het mij niet. Veel tijd voor hobby’s heb ik niet meer momenteel, maar ik hoop binnenkort iets van sport te kunnen inbouwen, want ik moet zo nodig nog eens wat zwangerschapskilo’s verliezen…

Maar hé alles wat ik nu neerpen gaat over 3 dagen in de week.

Op donderdag komt mijn schoonmoeder babysitten en dan eten we ’s avonds. Wanneer we dan thuiskomen hoeven we enkel onze voetjes onder tafel te schuiven. Heerlijk en gewaardeerd !!

Op vrijdag, zaterdag en zondag wordt er trager geleefd bij ten huize WAU. Op het ritme van onze Wau-baby.

Er wordt meer in het moment geleefd…

We genieten meer van gewoon thuis te zijn, op het gemak te ontbijten, met Romy op de speelmat te liggen, haar eten te geven, haar dutjes af te wachten.

Vroeger kwam ik nooit te laat. Ik heb een hekel aan te laat komen. Ik werd al zenuwachtig als ik dreigde niet op tijd t zijn.

En nu? Nu laat ik het los, heb ik een excuus en leef ik daardoor meer relaxed. Minder stress… Een kind laat zich niet dwingen en ik wil mijn kind ook nog niet in de malle molen van het leven dwingen… Ze zal nog zoveel ‘moeten’ in het leven. Hoe minder wij haar nu al met stress opzadelen, hoe beter voor haar ontwikkeling.

En het helpt mezelf ook om relaxter in het leven te staan en to go with the flow en meer ‘foert’ te zeggen…

Ik hoor nu vele mama’s denken: ‘wacht maar…’

Maar… Ik leef van dag tot dag en elke dag zonder ouder-stress, is een zegen…

Ik heb gehuild toen ik mijn kleintje voor het eerst naar de crèche bracht. Mijn hart brak omdat ik het gevoel had dat ik haar in de steek liet.

Maar… Mijn kleintje voelt zich als een vis in het water tussen al die andere kindjes. Waarom zou ik haar dat dan willen afpakken?

En een gelukkige dochter maakt van mij ook een gelukkige mama…

Dus mama’s in spe… Laat je niets wijsmaken door mama-kippen zonder kop… Bewandel je eigen parcours en zoek uit wat voor jou en je gezin werkbaar is… En dan zal je zien dat alles op zijn pootjes valt… Dag per dag… En is er eens een mindere dag… Wel, dan is dat zo… Zulke dagen kan je beter aan wanneer je op andere dagen niet in de val van het stressmonster trapt…